امام خمینی (ره) همچون چراغ هدایتی است که باعث روشنایی صراط مستقیم در عصر جاهلیت ایران بود.

—–

تصویر تو را چو خاک در قاب گرفت

آئینه شکست و گریه بر آب گرفت

ای هم نفسم نماز آیات بخوان!

خورشید به گل نشست و مهتاب گرفت

—–

تنها نه دل و سینه و سر میسوزد

خورشید و ستاره و قمر می سوزد

هر شب که به گلزار تو آیم بینم

از داغ تو لاله تا سحر می سوزد

—–

هر کجا پا بنهی حسن وی آنجا پیداست

هرکجا سر بنهی سجده‏گه آن زیباست

همه سرگشته آن زلف چلیپای ویند

در غم هجر رُخش، این همه شور و غوغاست

—–

گریه کن ابربهاری گریه کن

بامن از این سوگواری گریه کن

دل ندارد طاقت هجران او

بادل من خود به یاری گریه کن

—–

تو بودی مظهری از استقامت

کلامت ثابت و بود با صلابت

تو رفتی با دلی آرام به باقی

پیامت ماند ولی جای تو خالی

—–

بنویس از غم آیینه و گل

بنویس از سپر سینه و گل

بنویس عشق دگرگون شده است

چهره آیینه گلگون شده است

بنویس از غم هجران بنویس

باز از داغ جماران بنویس

—–

ذرّات وجود، عاشق روی وی‏اند

با فطرت خویشتن، ثناجوی وی‏اند

ناخواسته و خواسته دلها همگی

هر جا که نظر کنند، در سوی وی‏اند

—–

درفراق چهرۀ مـولای خویش

نایدازمن هیچ کاری گریه کن

چون دهم شرح غم اش را با کسی

تا همیشه، سوگواری گریه کن

—–

بر دل من چو می نهی داغ فراق خود چه غم

هر چه نهی بنه که من سر با رضات می نهم

خون جگر چه می شود، کاسه به کاسه سر به سر

از سر مژه می چکد، قطره به قطره نم به نم

—–

زخمی‏که‏ به ‏قلب‏ شیشه‏ هامان‏جاری‏است

در خونرگ سبز ریشه ‏هامان جاری است

با حنجره بریده هم می‏خوانیم

فریاد تو در همیشه ‏هامان جاری است

—–

با رفتن تو ترانه بی‏مفهوم است

منظومه عاشقانه بی‏مفهوم است

باید که چو ابر روز و شب گریه کنیم

لبخند در این زمانه بی‏مفهوم است

—–

بغض به سینه می رود پهنه به پهنه لب به لب

اشک زدیده می رود چشمه به چشمه، یم به یم

همچو هزار در غمت شاخه به شاخه، گل به گل

ناله زدل برآورم سینه به سینه، دم به دم

بر سر زلف عقده با حوصله شان می کشم

حلقه به حلقه مو به مو، طره به طره خم به خم

رحلت جانسوز امام خمینی(ره) تسلیت باد

—–

با آمدنت بهار دل پیدا شد / بلبل به نوا آمد و گلها وا شد

ای کاش که رفتنت نمی دیدم من / با رفتن تو قیامتی بر پا شد …

—–

دنیا به عزای تو یتیمانه گریست

هر مرد و زن و عاقل و دیوانه گریست

من کودک معصوم یتیمی دیدم

آنروز چه مظلوم و غریبانه گریست …

—–

افسوس که نو بهار آخر گردید

آن باغ پر از شکوفه پر پر گردید

اندوه، اندوه از فراق آن گل

کز بوی خوشش جهان معطر گردید …

—–

دل به عشق اش داده ام دلداده ام

بَهراین دل، دل فکاری گریه کن

می رسد خرداد و داد از یاد ِاو

کی توانم بردباری، گریه کن …

—–

هر دل شد حجله ای برای غم تو / هر دیده چو دجله است در ماتم تو

از یاد نرفته ای که دلها با توست / دل نیست مگر دلی که شد همدم تو …

—–

می سوخت چو شمع تا سحر در شب مرگ

بشکفت گل از گل رخش در تب مرگ

آرامتر از همیشه با یاد خدا

گل خنده زد و نهاد لب بر لب مرگ …

—–

گل رفت و شمیم خوشش اینجاست هنوز

بلبل به هوا ی گل چه شیداست هنوز

رفتی ز جهان اگر چه ای روح خدا

لیکن علم مهر تو بر پاست هنوز

رحلت جانسوز امام خمینی(ره) تسلیت باد

—–

می فروشی گفت: کالایم می است

رونق بازار من ساز و نی است

من خمینی دوست دارم چون که او

هم خم است و هم می است و هم نی است

—–

تا از تن تبدار زمین روح خدا رفت / بالندگی از همت عنقایی ما رفت

آن ابر که گل هم قدم بارش او بود / سیراب نکرده عطش دشت، چرا رفت؟

—–

یارب قوام راه خمینی مدام باد
جاوید رهبر ره و خط قیام باد
هجرامام، جان ودل از مومنین شکسـت
برجان آن شکسته دلان صد سلام باد

—–

در فراقت دیده‏ای بی نم نبود
با بهاران بازگرد ای جان جان
تا تو بودی رخنه‏ای بر غم نبود
رحلت امام خمینی تسلیت باد

—–

اماما حرمت ایران تو بودی
تمام روح این سامان تو بودی
ز چشمم سیل اشک سرخ جاری است
دلم سرشار از ابر بهاری است

—–

ای خمینی ای مسیحای زمان
ای تسلای دل و آرام جان
یاد تو ما را چراغ روشن است
عشق تو همواره در جان و تن است

—–

ای امام ای خفته در دامان خاک
ای به هجرت، سینه ما چاک چاک
جرعه نوش چشمهایت بوده‏ایم
آری آری مبتلایت بوده‏ایم

—–

اماما از فراغت جان ما سوخت
ز سوز درد و داغت جان ما سوخت

—–

زنده تر از تو کسی نیست چرا گریه کنیم؟
مرگمان باد و مباد آن که تو را گریه کنیم
هفت پشتِ عطش از نامِ زلالت لرزید
ما که باشیم که در سوگِ شما گریه کنیم

—–

خداوند امام عزیزمان را به عنوان گوهری یکدانه و ذخیره ای از سوی خود در میان ملت ما قرار داد .

—–

امام خمینى زنده است تا اسلام ناب محمدى زنده است و او زنده است تا پرچم
عظمت اسلام و وحدت مسلمین و نفرت از ظالمین برافراشته است.

—–

امام خمینی یک حقیقت همیشه زنده است، نام او پرچم انقلاب، راه او راه انقلاب و اهداف او اهداف ابن انقلاب است .

—–

وظیفه همة ماست که با توکل به خدا و تقویت روح اخلاص و همبستگی،
حرکت عظیمی را که امام بزرگوار آغاز کرده اند ادامه دهیم .

—–

اگر امام نیست، خداى او، راه او، رهنمودهاى او و انگشت نورانى اشاره هاى او که ما را به راه راست
هدایت مى کرد هست و مهم این است که ما کار بزرگ امام را بشناسیم و قدر بدانیم.

—–

امام خمینی سرچشمه زمزم زلال حقیقت بود.

—–

امام خمینی گوهری یکتاست که صدفش در دریای معرفت الهی پنهان است.

—–

خمینی کبیر (ره) روح اسلام بود که در عصر حاضر در کالبد مرده و بی روح اسلام ایران دمیده شد و آن را دوباره زنده کرد.

—–

خمینی (ره) قرآن ناطق عصر خویش بود.

—–

امام خمینی (ره) حماسه ای فراموش نشدنی در قلب تاریخ بشریت است.

—–

امام مردی بود به استواری کوه و به مهربانی آفتاب، مردی جاودان در قلبها.

—–

امام عطیه کوثر بود و یادآور حیدر.

—–

امام ما دفتر ناگشوده ای از ایثار و جوانمردی و شکوه است که واژه ها در برابر عظمتش سرتعظیم خم کرده اند.

—–

امام خمینی شبنم پاکی بود که پاکیش همیشه به یاد گلبرگها خواهد ماند.

—–

امام خمینی خورشیدی بود که با طلوع آن هزار چشمه نور در زندگی ملت ایران جوشید.

—–

امام راحل، آن روح الله بود که با عصا و ید بیضاى موسوى و بیان فرمان مصطفوى به نجات مظلومان کمر بست.
نخست فرعون هاى زمان را لرزاند و دل مستضعفان را به نـور امید روشن ساخت

—–

امام خمینى زنده است تا امید زنده است و تا حرکت و نشاط هست و تا جهاد و مبارزه هست.

—–

سید علی کشید عَلَم عشق را به دوش
مردی که از قبیله خورشید پا گرفت
کشتی به گل نماند و گذشت از غروب ها
سکان به دست خویش که این ناخدا گرفت
حبل المتین درد شد آن مرد مشرقی
وقتی که زخم، حجم زمین را فرا گرفت

نظرات شما عزیزان: